Manterola Gabriel
Zeanurin jaioa (1890). Abadea.
Gazterik asi zan abade au euskera landuten, eta onetan diardu gaur bere. Orrexegaitik daki euskera ain ondo.
Euskal-idazle ona da Manterola. Baiña, garbikeri giroan bizi izan da-ta, ba ditu garbikeri batzuk bere idazlanetan, gaztetan egindakoetan, batez bere.
Beste euskal-idazle askoren antzera, izen-orde zalea izan dogu au bere: «Gama», «Mitarga», «Urigoiti» eta abar.
Bai itz-lauz, bai itz-neurtuz, idazle ugaria dogu. Ara bere idazlan batzuk:
«Santuen bizitza laburrak» (1925).
«Ipuintxoak» (1929). Schmidenak euskeratuta.
«Goi-Izpiak» (1921). Olerki txorta.
«Jesukristoren Nekaldia». Itzulpena.
«Gabonetako antzerki jaunkoia». Itzulpena.
Eta abar eta abar, aldizkarietarako artikuluak, batez bere. «Ekin»-en, esatebaterako, lau urte t'erdian, iru-lau artikulu idatzi ebazan numeru bakotxean.
Argitaratu barik bere, ainbat idazlan ditu.